Literatura - kategorie tematyczne

Sztuka współczesna, anatomia upadku (Roman Konik)

Niniejsza książka jest adresowana do tych, którzy choć raz w życiu oglądając dzieła młodych artystów podczas wizyty w muzeum lub w galerii sztuki współczesnej, pytali ściszonym głosem, czy to, na co patrzą lub to, czego słuchają, jest naprawdę sztuką? Oczywiście, w obliczu sztuki awangardowej lub postawangardowej możemy skapitulować i zgodzić się z tym, że współczesna sztuka jest niedostępna naszej wrażliwości z powodu naszej własnej niewiedzy i gburowatości. Przyjmując taką postawę, możemy zignorować naturalny odruch odrzucenia czy lekceważenia, jaki wywołują w nas współczesne dzieła i mimo wszystko doszukiwać się w nich czegoś wartościowego. Jest też drugie rozwiązanie, dość ryzykowne, ale dające zdecydowanie więcej satysfakcji – możemy podjąć trud refleksji i w akcie odwagi powiedzieć wprost, że król jest nagi, zaś to, co w dużej mierze ma do zaproponowania sztuka współczesna, to zwykły humbug i figiel.

Roman Konik – filozof, historyk idei, estetyk, pisarz i publicysta, autor licznych artykułów, monografii naukowych i powieści, profesor filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim.

Ryszard Zajączkowski – Globalna zmiana. Co musimy obronić i jak działać?

„Książka ta powstała z wewnętrznej potrzeby podczas letnich miesięcy 2021 roku. Opinie, które zawiera, spisywałem wcześniej wyłącznie dla siebie, aby intelektualnie zmierzyć się z tym, czym żyję i uporządkować swoje myślenie. Nie przypuszczałem wówczas, że moje notatki ukażą się drukiem. Nie pretenduję do tego, aby być ekspertem w każdej dziedzinie. Choć mam tytuł profesora zwyczajnego, pierwsze zalecenie, jakie dziś kieruję do swoich słuchaczy i czytelników, brzmi: nie słuchajcie profesorów, ale szukajcie prawdy. […] Łacińskie przysłowie mówi: Nil est in homine bona mente melius („W człowieku nie ma nic lepszego niż dobre myślenie”). Do takiej też podróży w krainę myślenia zapraszam w tym zbiorze esejów. Największą satysfakcją dla mnie będzie to, jeśli książka wzbudzi potrzebę stawiania pytań i rzeczowej dyskusji. Pozostaję dłużnikiem wielu osób, które przez lata i w ostatnim czasie kształtowały moje myślenie”.

O Autorze: Ryszard Zajączkowski – profesor zwyczajny w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. W latach 1997-1999 wykładowca w Katolickim Uniwersytecie Eichstätt (Niemcy), a następnie stypendysta w amerykańskich uniwersytetach Yale (2005) i Harward (2011), a także w Tokijskim Uniwersytecie Studiów Międzynarodowych (2015). Członek towarzystw naukowych w Polsce i zagranicą oraz prezes Stowarzyszenia Inicjatyw Naukowych. Autor kilku monografii i ponad stu pięćdziesięciu artykułów naukowych, redaktor serii „Literacki wymiar kultury”, edytor, publicysta oraz tłumacz wielu książek.

Wydanie III ilustrowane zostało uzupełnione o zdjęcia, szkice i rysunki osób oraz miejsc ważnych dla zrozumienia całego kontekstu objawień w Gietrzwałdzie; są to podobizny między innymi cara Aleksandra II Romanowa, Franciszka Józefa I Habsburga, królowej Wiktorii Hanowerskiej, Wilhelma I Hohenzollerna, a także zdjęcia i rysunki pól bitewnych oraz Gietrzwałdu z różnych lat.

Jesteśmy świadkami „powtórki z historii” fałszywej pandemii świńskiej grypy, ale tym razem na dużo większą, bo globalną skalę. Dzisiaj już wiemy, że ogłoszona przez WHO w 2009 roku pandemia była fake newsem, a szczepionki, które wówczas zostały zakupione przez różne kraje, nie tylko były zbędne od strony medycznej, ale również szkodliwe. Jak zauważył dr Wolfgang Wodarg, „jedna z najłagodniejszych fal grypy” została ogłoszona pandemią…

Zanim podejmie się decyzję o szczepieniu przeciwko konkretnej chorobie wywoływanej przez określony rodzaj patogenu, należy wpierw zastanowić się, czy w ogóle warto to robić. Nie należy podchodzić do szczepień „hurtowo”, wychodząc z założenia, że „szczepionka to tylko szczepionka” i że zawsze warto się zaszczepić. Wszak jeśli nie pomoże, to na pewno nie zaszkodzi, podobnie jak w przypadku ziół. Oba te twierdzenia są jednak błędne. Trzeba rozważyć stosunek ryzyka związanego z zaszczepieniem się do korzyści płynących z niego. Każda bowiem szczepionka niesie ze sobą ryzyko powikłań i zgonu. Jeśli jest ono większe niż w przypadku braku jej aplikacji, to nie należy się szczepić.

Zapraszamy do zakupu "Fałszywej Pandemii 4" - PRZEDPREMIEROWO!

Maseczki ani nie chronią przed zakażeniem się wirusem grypy czy koronawirusem, ani nie redukują ryzyka zakażenia się tymi wirusami układu oddechowego. Nie ma też znaczenia, czy używamy maseczek własnej roboty, czyli tzw. materiałowych (społecznościowych), chirurgicznych czy typu N95. Nie ma między nimi żadnej różnicy w kwestii ochrony czy redukcji ryzyka zakażenia się wspomnianymi wirusami. Takie są jednoznaczne wnioski ze wszystkich randomizowanych kontrolowanych badań klinicznych, które uznawane są w medycynie za najbardziej wiarygodne, za „złoty standard” badań klinicznych:
[…] jeśli uwzględniasz odpowiednie randomizowane kontrolowane badania ze zweryfikowanymi wynikami, to wszystkie jednoznacznie stwierdzają […], że nie ma statystycznych dowodów korzyści pod względem redukcji ryzyka zarażenia wirusową chorobą górnych dróg oddechowych. One wszystkie mówią to samo. Nie musisz sięgać po jakieś jedno nadzwyczajne badanie, które jest wyjątkowo dobre i mówi to, co inne przemilczają.
„[…] Chociaż badania mechanistyczne potwierdzają potencjalny wpływ higieny rąk czy noszenia masek, to jednak dowody pochodzące z czternastu randomizowanych kontrolowanych badań tych środków (higiena rąk oraz noszenie masek) nie potwierdziły istotnego wpływu na transmisję laboratoryjnie potwierdzonej grypy. Podobnie znaleźliśmy ograniczone dowody skuteczności wzmożonej higieny rąk oraz sprzątania otoczenia”. Zatem tutaj mamy najnowsze randomizowane kontrolowane badanie, z którego wynika, że nie ma znaczenia, czy odkażamy powierzchnie i myjemy ręce i że maski nie chronią. Zasadniczo to badanie potwierdza to, co głosi nauka. Taki jest aktualny stan badań (prof. Denis Rancourt).

dr. Mariusz Błochowiak 

UWAGA: Książka w przedsprzedaży! Wysyłkę rozpoczniemy 1 kwietnia.

Azja zdominowała Stary Świat, podczas gdy Zachód prowadził Nowy Świat, a teraz zbliżamy się do prawdziwie globalnego świata. Nie ma już odwrotu od dzisiejszego wielobiegunowego, multicywilizacyjnego porządku. Nie można też cofnąć czasu. Porządek zachodniego świata już nie istnieje i nigdy nie powróci. Był tak zależny od okoliczności, jak jakakolwiek inna epoka, a teraz lepiej będzie dla nas, jeśli będziemy aspirować do bardziej inkluzywnego oraz stabilnego horyzontu. Strzeżcie się tych, którzy wierzą, że historia się powtarza na tych samych warunkach. Łączne obrócenia historycznego koła nadają ruch w nowych kierunkach. Nigdy wcześniej nie było światowego systemu tak silnie naznaczonego przez liczne cywilizacje, regiony oraz bieguny władzy obejmujące wszystkie kontynenty, porządku świata, w którym sukces każdego zależy od zdrowego stopnia globalizacji między nimi. Zadanie, jakie stoi przed nami, jak zauważył Henry Kissinger w swojej książce Porządek światowy, to ukierunkowanie „divergent historical experiences and values . . . into a common order ”

Tłumaczony na wiele języków bestseller PRZYSZŁOŚĆ NALEŻY DO AZJI to książka napisana dla ludzi Zachodu przez człowieka Wschodu, który doskonale zna i rozumie Azję oraz panujące tam stosunki społeczne, polityczne i gospodarcze. Parag Khanna ukazuje specyfikę Azji, zakorzenioną w jej historii i kulturze, której nie da się zrozumieć patrząc wyłącznie z zachodniej perspektywy. Siła Azji i jej przyszłość tkwią w tym, co pozytywnie odróżnia ją od pogrążonej w kryzysie cywilizacji zachodniej: wyższości merytokracji nad demokracją, pragmatyzmu nad ideologią oraz dobra wspólnego nad zaspokajaniem egoistycznych roszczeń jednostek i mniejszościowych grup. Warto przyjrzeć się dziś Azji i temu, co ma do zaoferowania, gdyż, zdaniem autora, o ile XIX wiek był stuleciem Europy, XX – Ameryki, o tyle XXI wiek będzie stuleciem Azji.

Amerykańska rewolucja seksualna" opublikowana w 1956 roku jest dziełem wyjątkowym. Odwołując się do zmian, jakie zaszły w I połowie XX wieku w kulturze zachodniej, a zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, Sorokin błyskotliwie diagnozuje nieuchronne następstwa, jakie pociąga za sobą seksualizacja życia przeprowadza w imię wolności i powszechnego dostępu do przyjemności. Cena za chwilowe polepszenie samopoczucia i uwolnienie instynktów jest, na poziomie społecznym, rozpad więzi i destrukcja rodziny, na poziomie jednostek zaś, zaburzenia osobowości, a przede wszystkim zanim potencjału twórczego. Wbrew oczekiwaniom, seksualna emancypacja w istocie oznacza poddanie ludzi władzy ich żądz oraz tych, którzy żądzami tymi potrafią sterować.

Ministerstwo Zdrowia codziennie straszy komunikatami dotyczącymi liczby osób rzekomo zakażonych SARS-CoV-2, bazując na badaniach wymazów z nosogardzieli metodą PCR, czyli łańcuchowej reakcji polimerazy (ang. polymerase chain reaction). Problem w tym, że tą metodą stosowaną na masową skalę w laboratoriach diagnostycznych w Polsce i na świecie nie da się w żadnym razie potwierdzić zakażenia koronawirusem:

…za pomocą tego testu nie jesteśmy w stanie odróżnić, czy koronawirus dokonał jedynie kolonizacji błon śluzowych czy już zakażenia poprzez wniknięcie do komórek, w których uzyskał zdolność do namnażania się. Nie jesteśmy nawet w stanie powiedzieć, czy uzyskany pozytywny wynik związany jest z obecnością wirusa w naszym organizmie czy też są to jedynie nieaktywne jego cząstki. A zatem, odpowiadając na Pana pytanie związane z tym „krytycznym zagadnieniem”, czyli tym, „co testy PCR mogą powiedzieć na temat faktycznego zakażenia”, można udzielić odpowiedzi, która niejako nasuwa się sama: niczego takiego nie mogą powiedzieć” (prof. Roman Zieliński, genetyk, znawca metody PCR).

Test PCR nie jest nawet w stanie potwierdzić obecności całego wirusa w wymazie, a jedynie obecność (lub jej brak) fragmentu materiału genetycznego, który może, ale wcale nie musi, należeć do SARS-CoV-2:

Powielony w wyniku reakcji RT-qPCR materiał genetyczny w ogóle nie musi należeć do koronawirusa. Pamiętajmy, że materiał biologiczny pobrany w wymazie z nosogardzieli jest zanieczyszczony innym materiałem genetycznym, innymi wirusami, bakteriami, ludzkim DNA. Użyte w tej reakcji startery mogą również namnożyć ten materiał genetyczny. Dzieje się tak dlatego, ponieważ sekwencje homologiczne do użytych w reakcji starterów znajdują się w tym „zanieczyszczonym” materiale genetycznym. Reasumując, wynik pozytywny świadczy jedynie o tym, że jakiś materiał genetyczny został namnożony w wyniku reakcji RT-PCR. Aby określić, jakie jest jego pochodzenie, należałoby zsekwencjonować produkt tej reakcji. Przytoczone wcześniej wyniki zaprezentowane przez panel CDC1 pokazują, że uzyskany wynik pozytywny w teście na obecność koronawirusa to w 65% wynik fałszywie pozytywny. Ten wynik świadczy o obecności w wymazie innego materiału genetycznego niż koronawirusa (prof. Roman Zieliński).

Warto dopowiedzieć, że podczas testów diagnostycznych nie stosuje się procedury sekwencjonowania DNA, czyli ustalania kolejności nukleotydów, co pozwoliłoby potwierdzić, z jakiego pochodzenia materiałem genetycznym mamy do czynienia. Niemożność potwierdzenia lub wykluczenia zakażenia SARS-CoV-2 przy zastosowaniu testów PCR potwierdziła także podczas posiedzenia niemieckiej komisji ds. koronawirusa prof. Ulrike Kämmerer, immunolog i wirusolog:

…RNA tego wirusa znajduje się praktycznie na powierzchni wymazywanej [nosogardzieli], ale to nie znaczy, że wirus wniknął już do komórek. Nie jest to również tożsame z tym, że mamy do czynienia z obecnością nienaruszonego, żywego (to złe słowo, ponieważ wirusy właściwie nie są żywe), zdolnego do namnażania się wirusa. Nie można tego wykazać przy użyciu testu PCR.

(Ze wstępu dr. Mariusza Błochowiaka)

__________________________

Książka to unikatowa, poparta wypowiedziami epidemiologów, biostatystyków, odważnych lekarzy, rozprawa z mitami i ordynarymi kłamstwami, które narosły wokół COVID-19. - Nie ma epidemii ani pandemii koronawirusa. Ani w Polsce, ani w żadnym innym kraju - przekonują cytowani w publikacji naukowcy. W kontekście szalejącej, epidemiologicznej propagandy główna teza publikacji wydaje się szokująca. Jej autorzy bazują jednak na twardych danych naukowych, a do problemu podchodzą w sposób kompleksowy, wyjąsniając różne jego aspekty. Książka pokazuje, że - za sprawą m.in. polityków - szaleństwo wokół wirusa wpłynęła na nasze życie zupełnie nieproporcjonalne do realnego zagrożenia. W tych trudnych czasach to lektura OBOWIĄZKOWA!

Książka polskiego historyka, mieszkającego na Litwie, przybliża udział Polaków w rosyjskim ruchu komunistycznym, rewolucji październikowej oraz budowaniu i umacnianiu Związku Sowieckiego. Prezentując nieznane i zaskakujące fakty z życia m.in. F. Dzierżyńskiego, J. Marchlewskiego, N. Krupskiej, autor pozwala czytelnikowi na samodzielne wyciąganie wniosków i ocenę prezentowanych postaci.

Książka Polonobolszewia obala (na podstawie ściśle przeprowadzonych badań) wiele popularnych stereotypów o najnowszej historii Polski i Rosji.

Jan Ciechanowicz – polski pisarz, historyk, były współorganizator i działacz mniejszości polskiej na Litwie, członek honorowy Związku Szlachty Polskiej Kresów Wschodnich, założyciel Polskiej Partii Praw Człowieka i innych organizacji polonijnych. W roku 1989 wybrany przez mniejszości narodowe Republiki Litewskiej do Rady Najwyższej ZSRR, bronił interesów ludności polskiej w tym kraju. Pracował w Komitecie do Spraw Nauki i Technologii RN ZSRR do roku 1991. Jako „Human Rights Activist” został w tym okresie laureatem kilku wyróżnień amerykańskich i międzynarodowych. Docent Katedry Filozofii Wileńskiego Państwowego Instytutu Pedagogicznego, lektor języka niemieckiego, rosyjskiego i litewskiego w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (1993-1994), starszy wykładowca Instytutu Filologii Germańskiej Uniwersytetu Rzeszowskiego.Opublikował ponad 1100 artykułów naukowych, publicystycznych i popularnonaukowych w periodykach ukazujących się w Polsce oraz na Litwie, Białorusi, Ukrainie, Kanadzie, Francji, USA, Niemczech, Australii, Rosji. Autor wielu książek.

Jan Ciechanowicz, Polonobolszewia. Jak Polska szlachta komunizowała rosyjskie imperium,
ISBN 978-83-60562-94-9,
Wydawnictwo Wektory,
Wrocław 2016,
format 160X230, ss. 235, oprawa miękka.

Udo Ulfkotte (1960-2017) – niemiecki publicysta dziennikarz i pisarz polityczny. Studiował prawo i nauki polityczne. W 1987 roku doktoryzował się na uniwersytecie we Fryburgu. Należał do współpracowników Fundacji Konrada Adenauera. Wykładał w Federalnej Akademii Polityki Bezpieczeństwa, jako dziennikarz towarzyszył kanclerzom, prezydentom i ministrom w ich podróżach zagranicznych. Prowadził zajęcia z zakresu ekonomiki zarządzania na uniwersytecie w Lüneburgu, wykładał zarządzanie kryzysowe, szpiegostwo gospodarcze oraz etykę biznesu na Olivet University w San Francisco.

W 2003 roku został laureatem Nagrody Obywatelskiej przyznanej przez fundację im. Annette Barthelt z siedzibą w Kilonii. W latach 1986 – 2003 był redaktorem dziennika „Frankfurter Allgemeine Zeitung” w dziale polityki zagranicznej. Publikował m.in. w czasopismach „Capital”, „Cicero”, „Junge Freiheit” oraz w materiałach agencji informacyjnej ddp. Niektóre jego książki trafiły na listy beststellerów tygodnika „Der Spiegel”. W 2006 roku należał do założycieli organizacji Pax Europa (którą opuścił dwa lata później).

Szwajcarski dziennikarz, Beat Stauffer, nazwał Ulfkottego jednym z „najostrzejszych niemieckich krytyków islamizmu”, którego – „co muszą przyznać nawet zaprzysięgli wrogowie – niełatwo pokonać na płaszczyźnie faktów”. Książka Niemcy jako Mekka całkowicie potwierdza tę opinię. Jest ona szczegółowym i niezależnym opisem procesu podboju Europy przez islam. Udo Ulfkotte przełamuje poprawną politycznie zmowę medialną, konfrontując czytelników z przytłaczającym ogromem pesymistycznych faktów. Autor wylicza konkretne przykłady w jaki sposób niemieccy politycy i dziennikarze są z jednej strony szantażowani, z drugiej zaś opłacani, by swoimi doniesieniami przysłużyć się postępującej islamizacji.

Jak wynika z analizy Ulfkottego, islamizacja nie jest zjawiskiem przypadkowym, lecz efektem tajnego planu i stoją za nią potężne grupy wpływu.

Polakom cholernie brak dziś poczucia godności. Jesteśmy tu od tysiąca lat. Stworzyliśmy państwo, do którego ze wszystkich stron świata, z zachodu, wschodu i południa, ciągnęli ludzie, jak do ziemi obiecanej.

A teraz byle łajza z Holandii czy Luksemburga pozwala sobie traktować nas jak małpy, które ledwo co zlazły z drzewa?! Stawiać nas do pionu, pouczać, wychowywać obietnicami szklanych paciorków i straszeniem "sankcjami"?

I nasze tak zwane elity płaszczą się przed każdą taką łajzą z obrzydliwym służalstwem, prosząc, żeby Europa zechciała łaskawie jakoś przywołać do porządku tę polską hołotę, bo im się ona wyrwała spod kontroli i nie chce słuchać?

Czas, kiedy mogliśmy sobie pozwolić na leżenie i rekonwalescencję mija, kończą się światowe koniunktury, zaczynają prawdziwe schody, coraz bardziej strome. Trzeba ruszyć tyłek, przypomnieć sobie "czym tobie być, o czym tobie marzyć, śnić".

O tym jest ta książka.

• oprawa: twarda
• rok wydania: 2020
• ISBN: 9788379645640
• ilość stron: 391

Izrael, Iran i Chiny w wojnie o świat

W SWOJEJ NAJNOWSZEJ KSIĄŻCE Song Hongbing przybliża źródła najważniejszych konfliktów współczesnego świata, zarówno militarnych, jak i gospodarczych. W centrum jego rozważań znajduje się Bliski Wschód, arena niekończących się walk i dyplomatycznych targów. Izrael, Iran Arabia Saudyjska, a także Turcja to ogniska zapalne, które analizuje autor, spoglądając na ich przeszłość oraz możliwą przyszłość. Oprócz tego w najnowszym tomie cyklu „Wojna o pieniądz” tradycyjnie pojawia się pytanie o rolę Chin we współczesnym świecie, przede wszystkim w kontekście rywalizacji między potęgami morskimi pod wodzą USA a krajami dążącymi do hegemonii lądowej, takimi jak Państwo Środka.

SONG HONGBING to światowy ekspert w dziedzinie finansów, trafnie przewidział kryzys na amerykańskim rynku kredytów hipotecznych subprime w 2007 roku, a także gospodarcze tsunami, które nadeszło w roku kolejnym. Obecnie pełni funkcje: szefa ośrodka badawczego Global Finance Research Institute, głównego redaktora magazynu „Global Finance”, pierwszego strategicznego eksperta finansowego grupy Hong Yuan Securities Company Ltd., a także profesora wykładającego gościnnie na wielu chińskich uczelniach. W latach 1994-2007 mieszkał i pracował w Stanach Zjednoczonych, do ojczyzny powrócił w 2008 roku. Liczące się na rynku korporacje zatrudniają go w charakterze konsultanta finansowego, bierze też udział w przygotowywaniu emisji papierów wartościowych. W lipcu 2009 roku uczestniczył w pracach na rzecz China Center for International Educational Exchange (Chińskiego Centrum Międzynarodowej Wymiany Ekonomicznej, CCIEE), organizując światowy szczyt think tanków; z sukcesem przewodniczył forum poświęconemu bezpieczeństwu finansowemu.

Kiedy przeciętny człowiek mający przeciętną pracę pragnie zdobyć własny kąt, aby ustabilizować się i założyć rodzinę, nie ma innego wyjścia, jak tylko wziąć bankowy kredyt hipoteczny na kilkadziesiąt lat. Tak dzieje się w Polsce i w innych krajach Zachodu. W rezultacie współczesne społeczeństwa faktycznie składają się w przeważającej mierze z bankowych niewolników, którzy zmuszeni są pracować i oddawać dużą część swoich zarobków bankom w zamian za dach nad głową, który owe banki im skredytowały. Czym się to różni od sytuacji niewolników żyjących w domu należącym do pana bądź feudalnych chłopów zgromadzonych w czworakach? Tylko zewnętrzną formą, mechanizm bowiem jest ten sam. Nie pracujemy na siebie, ale na kogoś innego. Na kogo? Odpowiedź na to pytanie można znaleźć w tej książce. Czas niewolników to opowieść o tym, jak nasz świat w ciągu ostatnich dwóch stuleci został zagarnięty przez niewielką grupę ludzi działających poprzez ukryte w cieniu instytucje. To książka dla niewolników – o ich panach.

Józef Białek
Działacz podziemia antykomunistycznego, wydawca nielegalnych książek i publikacji w czasach PRL. Właściciel firmy Wektory i działającego od wielu lat pod tym samymszyldem wydawnictwa. Wydawca miesięcznika, a następnie kwartalnika „Opcja na prawo”. Działacz społeczny i polityk. Założyciel Dolnośląskiego Towarzystwa Gospodarczego (obecnie DIG), współzałożyciel Towarzystwa Prywatyzacyjnego, współzałożyciel stowarzyszenia przedsiębiorców „Forum Polskie”, przed laty prezes dolnośląskiego oddziału Unii Polityki Realnej. Założyciel i wieloletni prezes lokalnego trzecioligowego klubu sportowego.

Trzeci tom bestsellera „Wojna o pieniądz” chińskiego ekonomisty Song Hongbinga poświęcony jest dziejom imperium dolara. Oprócz przeszłości, Song Hongbinga interesuje jednak przede wszystkim przyszłość.

Autor przedstawia czasy rozłamu, jaki w chrześcijańskim świecie dokonał się wraz z wystąpieniem Lutra, wojną trzydziestoletnią i schizmą anglikańską. Oprócz barwnych opisów bitew i intryg politycznych, towarzyszących odrywaniu się od Kościoła kolejnych państw Europy, w tomie tym czytelnik znajdzie dzieje ewangelizacji obu Ameryk i Azji, dzięki której chrześcijaństwo, tracąc wiernych w Starym Świecie zyskało ich w Nowym.

W jaki sposób prowadzona jest globalna wojna o pieniądz? Song Hongbing, chiński analityk finansowy, stara się odpowiedzieć na to i inne pytania, spoglądając na świat zachodni z zewnątrz i usiłując dociec, w którym momencie ta dynamicznie rozwijająca się cywilizacja popełniła błąd, który doprowadził do dzisiejszego permanentnego kryzysu i rosnącego zadłużenia.

Skąd pochodzą pieniądze? Kto je tworzy? To książka, w której znajdziesz pełen zasób wiadomości o wielkiej iluzji zwanej pieniądzem. Nudny temat? W ciągu pięciu minut wciągniesz się w wywiadowczy kryminał, którym ta historia jest w rzeczywistości. Książka polecana m.in. przez Rona Paula.

Hipermarkety opanowały handel na Zachodzie. Olbrzymie centra handlowe i międzynarodowe sieci w błyskawicznym tempie wyparły małe, lokalne sklepiki, zajmując nie tylko tereny na przedmieściach, ale również wkraczając do centrów miast i niszcząc istniejący tam wcześniej handel. Zwolennicy hipermarketów twierdzą, że pozwalają one kupować ludziom więcej i taniej, dając dodatkowo nowe miejsca pracy. Jak jest jednak naprawdę? Czy rzeczywiście w hipermarketach kupimy wszystko taniej?

Po likwidacji zakonu jezuitów, podczas rewolucji, chrześcijanie zostają eksterminowani na terytorium Francji, majątek kościelny zagrabiony, a świątynie zbezczeszczone. Piątą i ostatnią część dzieła Carrolla wieńczy opis wzlotu i upadku skonfliktowanego z Kościołem Napoleona Bonaparte.

Autor konsekwentnie określa XX stulecie jako wiek przeklęty, wskazując na rujnujący i zbrodniczy charakter wrogich chrześcijaństwu ideologii: komunizmu i narodowego socjalizmu.