Religia, społeczeństwo, kultura

Dlaczego ludy różnych czasów i miejsc formułowały mity i opowieści o podobnej symbolice i przesłaniu? Czy społeczności ludzkie o odmiennych przekonaniach religijnych lub ideologicznych skazane są na wieczny konflikt? Czy naukowe twierdzenia i religijne dogmaty rzeczywiście muszą pozostać względem siebie w wiecznej sprzeczności? Czy możliwe jest osłabienie skłonności jednostki do dokonywania okrucieństw motywowanych poczuciem tożsamości grupowej? Jaki sposób życia daje największe szanse wypełnienia go poczuciem sensu i znaczenia?

W „Mapach sensu” Jordan B. Peterson próbuje odpowiedzieć na te pytania, stawiając nową, śmiałą hipotezę, wskazującą na związek między ustaleniami współczesnej neuropsychologii a strukturą najstarszych opowieści religijnych i mitów (jak na przykład mity sumeryjskie i egipskie) oraz alchemią. Autor czerpie też z dzieł największych mistrzów pióra takich jak Lew Tołstoj czy Aleksander Sołżenicyn, odnajdując na kartach ich powieści literackie obrazy ilustrujące jego teorię. Napisana z imponującym rozmachem interdyscyplinarna odyseja Petersona sięga od przesłania prastarych wierzeń, przez odkrycia nauk kognitywnych, po Jungowskie analizy mitologii i narracji.

Ta książka to fascynująca synteza myśli archaicznej ze współczesną, a zarazem pasjonujący wgląd w źródła ludzkiej motywacji oraz sposób postrzegania świata przez człowieka różnych epok. To niezwykle wnikliwy i momentami wręcz bolesny obraz dynamiki pomiędzy siłami porządku a chaosu, zarówno na poziomie indywidualnej psychiki, jak i na płaszczyźnie całych społeczeństw. Podążając szlakami tych „map sensu” stopniowo odkrywamy tajemnicę, niemalże receptę na odnalezienie upragnionej równowagi pomiędzy tym, co nieokiełznane i zagrażające a tym, co nadmiernie stabilne i dławione strukturą – jej wyznacznikiem jest los Bohatera, odkrywcy i eksploratora, zdolnego rozpoznać skostniały porządek, zanurzyć się z powrotem w chaos, a następnie budować na nowych fundamentach. Według Autora identyfikacja z taką postawą czyni świat lepszym, a towarzyszące życiu tragedie bardziej zrozumiałymi i dzięki temu łatwiejszymi do zniesienia.