Ekspres reporterów

Ekspres reporterów powstał w 1976 roku i szybko stał się regularnym bestsellerem. W najlepszych latach osiągał co miesiąc nakłady powyżej 130 tysięcy egzemplarzy – i to w czasach, kiedy papier był reglamentowany… To przede wszystkim na łamach Ekspresu kształtowała się słynna „polska szkoła reportażu”.


Historia Ekspresu została zawieszona w roku 1985. Przyczynił się do tego niepokorny styl działania redakcji, którą tworzyli wówczas: Jerzy Ambroziewicz, Stefan Kozicki, Stanisław Małecki i Aleksander Rowiński (autor koncepcji serii). A przede wszystkim numer specjalny z roku 1980, w którym „nieodpowiednio” zrelacjonowali przebieg strajku w stoczni: Wojciech Giełżyński, Ewa Juńczyk, Ryszard Kapuściński, Jacek Poprzeczko, Cezary Rudziński, Ernest Skalski, Lech Stefański, Małgorzata Szejnert, Mariusz Ziomecki.


Historia nie kończy się jednak – zatacza kręgi. I tak po 33 latach (sic!) Ekspres reporterów powraca. Zatem tomik pierwszy – po wymuszonej przerwie – otwieramy aktualnym, trudnym problemem, pojawiającym się nieoczekiwanie przed progiem zwykle gościnnych polskich drzwi.

Miłej lektury!


W tym tomiku:

Mirosław Prandota o Szwedach w potopie.

Andrzej Mularczyk – as polskiego reportażu w utworze Kropka, ale nie koniec.

O trwałe miejsce dla Szmula Zygielbojma wśród bohaterów wojennych walczy Aleksander Rowiński.

Romuald Karaś omawia cześć dla generalissimusa Stalina i cenę jego fajki.

Wywiad Stefana Truszczyńskiego ze Stefanem Hamburą – niemiecko-polskim adwokatem, albo – można też inaczej – adwokatem polsko-niemieckim.