Teoria a historia (Ludwik von Mises)

Książka, która pozwala zrozumieć najważniejsze koncepcje wielkiego ekonomisty. Mises rozprawia się w niej z materializmem Marksa: narzędzia nie powstają w wyniku działania bezosobowych „sił produkcji”, lecz w wyniku celowego działania człowieka, kierującego się określonymi ideami.

Murray N.Rothbard: To olbrzymia praca metodologiczna. Zawiera błyskotliwą krytykę takich błędnych systemów jak historyzm, scjentyzm czy marksistowski materializm dialektyczny, jednocześnie wyjaśniając podstawy podejścia Misesa do ekonomii.

fragment rozdziału VI pt. "Materializm": Materializm powstał jako reakcja na prastarą dualistyczną interpretację natury bytu i istoty człowieka. W świetle tych przekonań żywy człowiek jest złożony z dwóch odrębnych części: śmiertelnego ciała i nieśmiertelnej duszy. Śmierć rozrywa te dwie części. Dusza oddala się poza zasięg wzroku żyjących i kontynuuje podobne cieniowi istnienie w krainie umarłych, poza dziedziną ziemskich sił. W wyjątkowych przypadkach wolno duszy powrócić na chwilę do zmysłowego świata żyjących albo żyjącemu człowiekowi złożyć krótką wizytę w krainie umarłych. [...] Debaty na temat materializmu ustałyby w połowie XIX wieku, gdyby nie wchodziły w grę kwestie polityczne. Ludzie zdaliby sobie sprawę, że współczesna nauka nie wniosła niczego do wyjaśnienia czy analizy procesów fizjologicznych wytwarzających określone idee i że jest wątpliwe, czy przyszłym naukowcom powiedzie się w tym zadaniu lepiej. Dogmat materialistyczny zostałby uznany za przypuszczenie na temat problemu, którego zadowalające rozwiązanie wydaje się, przynajmniej na razie, powstawać poza zasięgiem ludzkich poszukiwań wiedzy. Jego zwolennicy nie mogliby już traktować go jako niezbitą prawdę naukową; nie wolno by im też było oskarżać jego krytyków o obskurantyzm, ignorancję i przesąd. Miejsce materializmu zająłby agnostycyzm. [...]